Το μικρόν αλλά έντιμον Λουξεμβούργον ...

Η δύναμη της προπαγάνδας από τα σύγχρονα ΜΜΕ είναι ως γνωστόν  Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Η !!! Την εποχή μας αυτή την αλήθεια την βιώνουμε με ιδιαίτερη ένταση... Ετσι π.χ. τα Γερμανικά και άλλα ΜΜΕ κατάφεραν να πείσουν ακόμη και μας, ότι δεν υπάρχουν πιο διεφθαρμένοι από τους Ελληνες... Ούτε λόγος βέβαια για τους μεγάλους Γερμανικούς κολοσσούς, που έχουν αναλάβει ως Κίρκες το έργο της εξαγοράς ακόμη και κυβερνήσεων πολλών Ευρωπαϊκών κρατών... Βλέπετε, η εξαγορά και το λάδωμα υπέρ των Γερμανικών συμφερόντων είναι ...πράξις αγία και ευλογημένη... Πρόσφατη λοιπόν είναι η εκστρατεία "πληροφόρησης" για το διεφθαρμένο Κυπριακό Τραπεζικό Σύστημα, που κύριο αμάρτημά του είναι η φιλοξενία ανταγωνιστικών προς τους Γερμανούς καταθέσεων... Για όσους, λοιπόν είναι πρόθυμοι (από συνειδητό ή ασυνείδητο φραγκολεβαντιμισμό) να αποδεχτούν την θεωρία των οργανωμένων, έντιμων και αυστηρά νομιμόφρονων  κρατών και κυβερνήσεων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο, που αφορά το Λουξεμβούργο. Γράφτηκε στα ΝΕΑ από τον Ρούσσο Βρανά και έφτασε στην ΦΑΙΑΚΙΑ από τον φίλτατο Στέφανο Πάντο...Διαβάστε το... Αξίζει...

Λουξεμβουργο...

Στα σκοτεινά...... βάθη της Ευρώπης βρίσκεται μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι. Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του. Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης. Η δημοκρατία της είναι της πλάκας, με έναν κληρονομικό και μη αιρετό αρχηγό κράτους που μπορεί όχι μονάχα να διαλύει τη Βουλή αλλά και να διορίζει μέλη της. Πού βρίσκεται λοιπόν αυτό το καρκίνωμα; Στην Ιβηρική; Στα Απέννινα; Στα Βαλκάνια; Οχι. Στην καρδιά του ευρωπαϊκού χάρτη και ονομάζεται Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου.

Ποδηλάτες...

... και πεζοπόροι απολαμβάνουν τα βουκολικά τοπία αυτής της χώρας και τραπεζίτες μετρούν με αγαλλίαση τα θεαματικά πλούτη της. Το Λουξεμβούργο περηφανεύεται για το υψηλότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στον κόσμο: 108.832 δολάρια το 2010. Ομως, το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος ξεπερνά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια. Κάτι σαν να μην πηγαίνει καλά σε αυτήν τη χώρα. Οι πολίτες της νιώθουν το ίδιο «ευτυχισμένοι» όσο και οι κάτοικοι του σπαραγμένου από τον εμφύλιο πόλεμο Σουδάν (σύμφωνα με τον δείκτη Χάπι Πλάνετ). Το έχουν ρίξει στο τσιγάρο και στο πιοτό. Και ωστόσο δεν παύουν να επαναλαμβάνουν: «Θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε». Ομως, άλλα λέει στο αμερικανικό περιοδικό «Φόρεϊν Πόλισι» ο συγγραφέας Ζορζ Χαουζέμερ, το βιβλίο του οποίου «Πάνω από το νερό» μοιάζει με καθρέφτη του μυστικού κόσμου των τραπεζιτών και της κοινωνίας της χώρας του: «Είμαστε κάπως χαμένοι. Γίναμε μια χώρα εμπόρων και τραπεζιτών και έχουμε χάσει όλα τα άλλα».

Κάτι μεγάλο...

... πολύ μεγάλο, θα συμβεί σύντομα σε αυτήν τη χώρα. Μπορεί να μην κάνει τους πολίτες της πιο ευτυχισμένους, αλλά σίγουρα θα κάνει τους τραπεζίτες της πιο πλούσιους. Επειδή εκεί, στο Λουξεμβούργο, θα εγκατασταθεί ένας νέος ευρωπαϊκός οργανισμός που θα μοιάζει με εταιρεία και που θα συγκεντρώνει και θα εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης. Σύμφωνα με γερμανικό σχέδιο, μέρος του οποίου αποκάλυψε η γαλλική εφημερίδα «Λα Τριμπούν», αυτός ο οργανισμός - εταιρεία θα συσταθεί στο πρότυπο της Τρόιχαντ, που διαχειρίστηκε την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας, ξεπουλώντας 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις και απολύοντας 2,5 εκατομμύρια εργαζομένους. Πλάι στους τραπεζικούς κωδικούς που κρύβουν τα δισεκατομμύρια του Κιμ Γιονγκ Ιλ, θα προστεθεί και ο κωδικός αυτού του οργανισμού στον οποίο θα κατατίθενται τα έσοδα από την εκποίηση του πλούτου των χωρών.

Τι θα απογίνει...

... με το χρέος του Λουξεμβούργου; Τίποτα. «Μπορεί να μην παράγουμε τίποτα, αλλά διαχειριζόμαστε μια τεράστια ποσότητα χρημάτων που είναι για εμάς πακτωλός», λέει στο «Φόρεϊν Πόλισι» ο Λουσιάν Τιλ, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Τραπεζιτών. «Οποιον και αν ρωτήσεις εδώ τι επιθυμεί στη ζωή του, αυτός θα σου πει: "Να παραμείνουμε πλούσιοι"». Με τα λεφτά των άλλων.